بررسی رابطه بین رهبری معنوی و نقش های مدیریتی اثربخش در مدیران ارشد شرکت سهامی بیمه ایران شهر تهران

کارکنان مزیت واقعی رقابت محسوب می شوند و به عنوان سرمایه های انسانی سازمان مهمترین ابزار مدیران در تحقق اهداف سازمان اند(کشاورز حقیقی، 1390) کارکنان قادرند که سایر منابع سازمانی را در جهت درست به کار اندازند و سازمان را در راستای تحقق اهدافش سوق دهند. رمز مزیت رقابتی با ثبات و پایدار در دنیای امروز، توسعه دادن کارکنانی با این توانمندی ها است. لذا بسیار حائز اهمیت می باشد که جنبه های زندگی کاری نیروهای انسانی را مورد توجه قرار داد و نیازهای آنان را به بهترین صورت برآوده ساخت. تجربه ثابت کرده است که هر چند که نیازهای مادی کارکنان در سازمان ها ارضا شوند اما ارضا نشدن نیازهای روانی، عملکرد و کارایی فرد را به طور چشمگیری کاهش می دهد و باعث می شود که کارکنان از کار خود زده شوند و تمایل به انجام کار در آنها کاهش یابد. بنابراین رهبر باید بر پیروانش تأثیر بگذارد و علاوه بر جنبه های فیزیکی پیروان، به جنبه های دیگری همچون ذهن(فکر)، قلب(احساسات، هیجانات) و روح توجه خاص کند.( fry,2003) ترویج معنویت در سازمان موجب بهبود عملکرد و بهبود شاخص های مالی می گردد. این موضوع تا آنجا مورد توجه است که شرکت های معنوی تر 4 تا 5 برابر از لحاظ افزایش درآمد خالص، بهبود نرخ بازگشت سرمایه و افزایش ارزش سهام سهامداران بهتر اند (مقیمی و دیگران،1386). در این شرایط شاید بار اصلی جهت دهی سازمان، بر دوش مدیر باشد. مدیری که روزانه در قالب نقش های متفاوت کارکنان خود را به سوی اهداف سازمان سوق می دهد. این مدیر سازمان زمانی می تواند به اثربخشی بالا دست یابد که هم بتواند کارکنان و محیط سازمان را سرشار از معنویت نماید و هم نقش های کنترلی، نظارتی و بهبود کارکنان را به خوبی بازی کند. رهبران معنوی و ارزش مدار از طریق اعتماد، گذشت، درستی و صداقت، همدلی، مهربانی و عطوفت، صبر و تحمل، تواضع، احترام و ستودن دیگران و خوب گوش دادن به پیروان؛ به کارها و فعالیت های پیروان در سازمان معنی می دهند و باعث افزایش تعهد، انگیزش، کارایی و انرژی گیری آنان در سازمان یا گروه می شوند.(خائف الهی و دیگران،1389). در این راستا محقق قصد دارد تا به بررسی رابطه رهبری معنوی با نقش های مدیریتی اثر بخش بپردازد.